Gdyby podliczyć ile czego zjadłam w kilogramach wyszłoby że w ciągu mojego krótkiego życia, mój brzuch pomieścił najwięcej spaghetti z sosem neapolitańskim. Mogłabym go jeść tonami, całe talerze i miski, makaron ugotowany al dente i ciepły, świetnie przyprawiony sos pomidorowy posypany startym parmezanem. Czasami zrobi się z niego arrabiatę lub tylko poleje nim domowe ravioli albo gnocchi. Jest tyle możliwośći, a najprostsza z nich to spaghetti napoli.
Po Świętach, wśród bigosów, pieczeni, ziemniaczków, wielowarstwowych tortów, jabłeczników amerykańskich...zapragnęłam czegoś włoskiego i łatwego, względnie szybkiego i makaronowego. Własny, zlizywany z łyżki do mieszania, cudownie czerwony i bulgoczący.
Przepis:
(własny)
- makaron spaghetti lub tagliatelle
- pomidory w puszce całe (polecam te z Dawtony lub Pudliszki)
- 1 cebula, drobno poszatkowana
- 2 ząbki czosnku, drobno pokrojony
- suszony tymianek
- suszone oregano
- suszona bazylia
- ser parmezan
- 2 małe szczypty cukru
- liście bazylii do dekoracji
- sól
- pieprz
- oliwa z oliwek
- mała szczypta przyprawy do Spaghetti Bolognese (moje oszustwo, wiem, ale jakie smaczne:)
Ugotuj makaron al dente zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Na oliwie usmaż cebulę i czosnek. Dodaj całe pomidory w puszce, które następnie trzeba rozbić łyżką, aż do uzyskania konsystencji papkowatej:) Gotuj na małym ogniu aż do zagęszczenia sosu (ok. 30 minut). Dopraw do smaku przyprawami, cukrem, solą i pieprzem.
High-tails- Bending over backwards
No dobrze, jeszcze jedna...
BOY-Little Numbers (bo ja rzeczywiście wszędzie widzę Ciebie)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz